Translate Kapritsio

What Are These?

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...........ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΛΚΙΑ!!!

Παρουσίαση  βιβλιου της Mαρίας Χαλκιά  που εγινε χθες στο Asty68 !!!!!!!!!


Σε μία ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα στον Κεραμεικό συναντήθηκα με καλούς μου φίλους για να τους παρουσιάσω το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο Παράλληλες σκέψεις. Τα συναισθήματα που ένιωσα είναι λίγο δύσκολο να τα αποτυπώσω στο "χαρτί" αλλά είμαι σίγουρη ότι όσοι μου έκαναν την τιμή και ήρθαν να με ακούσουν θα τα ένιωσαν. Αυτό είναι το ζητούμενο, να νιώθουμε αληθινά συναισθήματα με ανθρώπους που έχουν αποδείξει την αγάπη τους με πολλούς τρόπους.

Παρακάτω θα διαβάσετε τον λόγο μου αλλά και όσα είπε ο αγαπημένος μου φίλος Μάριος Βελέντζας. Για τον Μάριο έχω γράψει και παλιότερα αλλά για ακόμα μία φορά απέδειξε το πόσο σωστός και ξεχωριστός άνθρωπος είναι καθώς δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη να μιλήσει για το βιβλίο αλλά και να πει τα όσα θα διαβάσετε παρακάτω.

Δεν ξέρω τι γίνεται στις άλλες παρουσιάσεις βιβλίων, στην δική μου όμως ήθελα να είμαι ανάμεσα σε φίλους, ήθελα να γνωριστούν οι φίλοι μου μεταξύ τους, ήθελα να γίνουμε μία παρέα, να είναι μία συνάντηση που θα θυμόμαστε με αγάπη και νοσταλγία και ευτυχώς το καταφέραμε.

Σημαντική έκπληξη της βραδιάς ήταν η παρουσία του Επάρχου Καρπάθου-Κάσου Μιχάλη Ερωτόκριτου στην μικρή γιορτή μου. Ο κος Επαρχος είναι ένα άτομο που εκτιμώ και το ξέρει, με την παρουσία του στο Αστυ68 απέδειξε ότι και ο ίδιος με εκτιμά. Ειδικά όταν άφησε κάποια άλλη υποχρέωση που είχε για να έρθει στην δικη μου παρουσίαση. Τον ευχαριστώ πολύ γι΄αυτό.

Η παρουσίαση άρχισε με τον λόγο μου.


Όταν  κάθισα να γράψω το δελτίου τύπου, πραγματικά δεν ήξερα τι να γράψω ώστε να είναι αντιπροσωπευτικό του βιβλίου. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου ήταν η λέξη ανατροπή. Ανατροπή, γιατί αυτό το βιβλίο είναι αποτέλεσμα συνεχών ανατροπών στην δική μου ζωή.

«Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο θεός γελάει». Δεν θυμάμαι που το είχα διαβάσει αλλά από την αρχή πίστεψα ότι αυτό είχε γραφτεί για μένα.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κάνω σχέδια, σχέδια που ελάχιστες φορές πραγματοποιήθηκαν. Ξέρετε γιατί; Γιατί τις υπόλοιπες φορές ο θεός γελούσε μαζί μου…

Εκεί που υπολόγιζα ότι κάτι θα γινόταν, γινόταν το αντίθετο και όλες οι προετοιμασίες που είχα κάνει, όλα τα σχέδια, όλες οι ελπίδες, όλα πήγαιναν περίπατο. Και εγώ έπρεπε να αρχίσω πάλι από την αρχή.

Το βιβλίο αυτό είναι μία ακόμα ανατροπή. Δεν είχα σκοπό να γράψω ποτέ βιβλίο. Την σημερινή βραδιά δεν την είχα φανταστεί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Ο πιο μεγάλος μου στόχος ήταν να πάρω το πτυχίο μου και μετά να βρω μία δουλειά σχετική με τις σπουδές μου.

Το πτυχίο ήρθε, όπως και η δουλειά που όμως δεν ήταν σχετική με αυτό που είχα σπουδάσει. Κάπου εκεί αποφασίζω να αφήσω την πολύβουη Αθήνα και να μετακομίσω στην Κάρπαθο, κάτι που επίσης δεν είχα σκεφτεί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.

Στην  χειμερινή Κάρπαθο του 2007 δεν έχει και πολλές επιλογές ένας νέος. Έτσι αποφασίζω για πλάκα να φτιάξω ένα μπλογκ.  Να γράφω μερικές σκέψεις μου όπως και το έκανα.

Όταν έγραφα στο μπλογκ δεν σκέφτηκα ποτέ ότι τα γραπτά μου θα άρεσαν ή θα τα διάβαζε κόσμος. Έκανα απλώς το κέφι μου, έγραφα χαλαρά, άνετα, όποτε ήθελα, όπως ήθελα, χωρίς κανόνες με μοναδικό οδηγό το συναίσθημα και ένα εσωτερικό «δαιμόνιο» που με παρακινούσε.

Ίσως να ήταν όλα όσα σκεφτόμουν και δεν τόλμησα ποτέ να πω, ίσως να ήταν αυτά τα παράξενα που ζούσα και δεν είχα με ποιον να μοιραστώ, ίσως να ήταν μία ανησυχία εσωτερική που δεν εξηγείται με την λογική, πάντως εγώ έγραφα.

Όταν αργότερα  μετακόμισα στον Πειραιά και άρχισα το μεταπτυχιακό μου (ακόμα μία ανατροπή) αρκετοί συμφοιτητές, μου έλεγαν ότι τους άρεσαν αυτά που έγραφα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα ότι άρεσαν τα γραπτά μου ή ακόμα και ο τρόπος που γράφω, αλλά η δική τους γνώμη ήταν σημαντική για μένα, γιατί ήταν άνθρωποι που δεν με ήξεραν και δεν είχαν κανένα λόγο να μου πουν όμορφα λόγια εάν δεν τα εννοούσαν πραγματικά.

Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Δεν ήταν φίλοι μου έως τότε, γεγονός που τους έκανε πιο αντικειμενικούς στα μάτια μου.

Το 2010  αποφάσισα να κάνω το πρώτο μου πείραμα.  Να εκδώσω ένα βιβλίο με μερικά κείμενα μου. Το πείραμα αυτό πέτυχε και φτάσαμε στο σημερινό βιβλίο που θα έλεγα ότι είναι η συνέχεια του προηγούμενου, γι αυτό θέλησα να κρατήσω και το ίδιο τίτλο.

Το βιβλίο αυτό δεν ήταν εύκολη υπόθεση για μένα, ήταν αποτέλεσμα πολλών ανατροπών και πάλι, πολλές απογοητεύσεις, πολλές ανασφάλειες, πολύς θυμός και άγχος. Όλα όμως ξεπεράστηκαν με την αγάπη. Την δική σας αγάπη και στήριξη σας.

Πιο συγκεκριμένα το βιβλίο περιέχει 28 ιστορίες οι οποίες είναι ταξινομημένες σε 5 ενότητες με ξεχωριστό θέμα η κάθε μία. Η 5η ενότητα είναι αφιερωμένη στην Κάρπαθο. Τον τόπο καταγωγής μου. Ένα νησί ανάμεσα στην Ρόδο και στην Κρήτη  που ελάχιστοι γνωρίζουν ότι θα μπορούσε να είναι ένας μικρός παράδεισος.

Οι υπόλοιπες 4 ενότητες είναι τα μικρά μου μυστικά, είναι όλα αυτά που σκέφτομαι και ότι νιώθω. Είναι σκέψεις παράλληλες που με κάποιον περίεργο μαθηματικό τρόπο συναντιούνται με τις δικές σας.

Το λέω αυτό γιατί όσοι και όσες έχετε διαβάσει το βιβλίο μου, μου λέτε το ίδιο πράγμα. Ότι δηλαδή κάπου ανάμεσα στις γραμμές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να πρωταγωνιστεί ή να έχετε κάνει τις ίδιες σκέψεις. Αυτό είναι ακριβώς που θέλουν οι παράλληλες σκέψεις να επιτύχουν, να μοιραστούν σκέψεις και συναισθήματα αληθινά.

Στην συνέχεια ακολούθησε η παρουσίαση του Μάριου Βελέντζα.

Ήταν ένα μήνα πριν, όταν με πήρε τηλέφωνο η Μαρία με τρομαγμένη και διστακτική φωνή με παρακάλεσε να συμμετέχω στην παρουσίαση του βιβλίου της.

Ήταν η ίδια φωνή με αυτήν που πρωτοάκουσα στην τράπεζα από το νέο κορίτσι που είχε έρθει να δουλέψει.

Ήταν το 2010, τότε ήταν και η πρώτη μας γνωριμία με την Μαρία και εκ  τότε μας ενώνει μία πολύ ιδιαίτερη σχέση.

Η Μαρία αρχικά μου δίνει την αίσθηση ενός πολύ ντροπαλού ανθρώπου που πρωτίστως φοβάται να τολμήσει και να πει δυνατά αυτά που σκέφτεται, και όμως…  Η Μαρία συνυπάρχει δίπλα μας, επικοινωνεί μαζί μας, αλλά ταυτόχρονα στο πίσω μέρος του μυαλού της ξεκινάνε οι παράλληλες σκέψεις…

Σκέψεις άλλοτε απλές, άλλοτε περίπλοκες, με ανεπτυγμένη την ευαισθησία, την παρατηρητικότητα, τον αυτοσαρκασμό αλλά και με το ταλέντο να σε κάνει να αναφωνήσεις: « Α! Ναι, και σε μένα έχει τύχει αυτό αλλά ποτέ δεν το είχα σκεφτεί, δεν το είχα παρατηρήσει, δεν το είχα παραδεχτεί.

Γιατί όπως και να το κάνουμε, θέλει μεγάλο θάρρος να αποφασίσεις να εκτεθείς, να τσαλακωθείς και να μοιραστείς τα σώψυχα σου με τους αναγνώστες. Εξάλλου όπως λέει και η ίδια η Μαρία το βιβλίο αυτό αποτελεί την ψυχανάλυση της.

Βέβαια, για να πω την αλήθεια δεν ήταν το βιβλίο η πρώτη φορά που με εξέπληξε η Μαρία, αλλά ένα άρθρο που έγραψε το 2011 στο μπλογκ της, αφού είχε φύγει από την τράπεζα για τους μικρούς ήρωες της καθημερινότητας και είχε συμπεριλάβει και εμένα μέσα.(το άρθρο εδώ ) Θέε μου σκέφτηκα! Τι τιμη!

Η Μαρία μέσα σε 5 μήνες δουλεύοντας σκληρά χωρίς πολλές φασαρίες και τυμπανοκρουσίες είχε αντιληφθεί πράγματα, καταστάσεις, σκέψεις  που λίγοι από τους εργαζόμενους στην τράπεζα είχαν ποτέ φανταστεί και τα είχε αποτυπώσει σε μία κόλλα χαρτί.

Από τότε και μετά κατάλαβα ότι η Μαρία είναι ένας πολύ δυνατός χαρακτήρας, ο οποίος όμως έχει καλυφθεί με ένα πέπλο ρομαντισμού, ευαισθησίας, φαντασίας και παιδικότητας.

Αυτό λοιπόν περίμενα να ανακαλύψω και πάλι μέσα από το βιβλίο της. Παιδικές αναμνήσεις, παλιές ανεκπλήρωτες αγάπες, βασιλόπουλα, μαθητικά χρόνια, πανελλήνιες, σοκολατάκια ferrero roche και ο κύριος πρέσβης που μας κακομαθαίνει, αποτυχημένες δίαιτες, wannabe γοργόνες και φάλαινες (αγαπημένο μου κεφάλαιο)

Το «μέγαρο» , το πάχος, τα καλοκαίρια, τα πανηγύρια, η Κάρπαθος (σημείο αναφοράς της Μαρίας) η σχέση με την αδερφή της, πτήσεις με αεροπλάνα καθώς στα 14.000 πόδια είχαν φτάσει τα όνειρα της, Party γενεθλιων, ξενιτιά, το να «φύγετε να πάτε αλλού» που αναφωνεί σε όλα τα χρώματα των παρατάξεων και άλλα πολλά που ξεφυτρώνουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της.

Ένα είναι το σίγουρο… Γέλασα, αναπόλησα, νοστάλγησα, συγκινήθηκα, ονειρεύτηκα και έκανα σχέδια για τη νέα χρονιά. Μπορεί ο Άγιος Βασίλης να έχει πεθάνει ή να μην υπήρξε ποτέ, αλλά η Μαρία μας παροτρύνει να χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας και να μην σταματάμε να ελπίζουμε.

Ελευθερία της ψυχής: Στα 14.000 πόδια πετούσε η Μαρία, με τόσα πόδια μετριέται η ελευθερία της, τόσο ψηλά έχει φτάσει αυτή και τα όνειρα της, ας πετάξουμε λοιπόν  όσο ψηλά όσο μας αφήνει η φαντασία μας χωρίς όρια.

Όνειρα: Η Μαρία ακόμα ονειρεύεται τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο, την έναρξη της σχολικής χρονιάς τον Σεπτέμβρη, τις καλοκαιρινές διακοπές, τα Χριστούγεννα. Πόσοι αλήθεια από μας σήμερα συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε; Γιατί σταματήσαμε; Γιατί βάλαμε φρένο;

Επιθυμίες: Στο πίσω μέρος του μυαλού μας, Γιατί αδρανούμε; Ας τις αρθρώσουμε και ας τις πράξουμε

Απλά, όμορφα συναισθήματα που βγαίνουν αβίαστα από μέσα σου διαβάζοντας το βιβλίο, όπως συνέβη και στη δική μου περίπτωση που για πρώτη φορά μοιράστηκα με κοινό τις σκέψεις μου και αυτό χάρη στην Μαρία.

Εύχομαι λοιπόν σε όλους σας καλή ανάγνωση και να βρει ο καθένας μέσα από τις σελίδες  του βιβλίου ένα κομμάτι του εαυτού του.

Στην Μαρία εύχομαι να συνεχίσει να τολμά και να μην σταματά να μας εκπλήσσει με την όμορφη και απλή γραφή της, κάτι το οποίο την εξελίσσει τόσο σαν άνθρωπο όσο και σαν συγγραφέα.

Να κρατήσεις αυτό το παιδί μέσα σου όσο και να μεγαλώνεις, Εξάλλου όπως σου είπε και ο ηλικιωμένος πελάτης στην τράπεζα «όσο μεγαλώνω τόσο θα γιορτάζω»

Μπορεί οι τσέπες να είναι άδειες αλλά ας ακολουθήσουμε την συμβουλή της Μαρίας για ομορφιά στην ψυχή και στο σώμα με καθαρές κουβέντες και καθαρότερο βλέμμα.

Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Μαρίας που με άγγιξε. Η καινούργια χρονιά είναι ορόσημο, βάλτε στόχους και πραγματοποιήστε τους ή τουλάχιστον προσπαθήστε. Είστε ακόμα νέοι και μπορείτε, Μόνο οι νεκροί κάθονται χωρίς να κάνουν τίποτα, οι νέοι πρέπει να ενεργούν. Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι.

Καλές γιορτές σας εύχομαι και ευχαριστώ για την προσοχή σας.

ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...